De beste camera.

Een andere weblogger, Lazydog, had onlangs iets over een enquete over de grootste ergenissen op internet. Dat waren de “stupid users”, volgens die enquete.
Zijn laatste alinea ging over iemand die na vijf jaar internetten nog verteld moest worden dat een link iets is waar je op kunt klikken.
Dat deed mij denken aan het verhaal dat vroeger de man van de fotozaak mij vertelde. Hij kreeg een klant in de winkel, die vroeg naar het beste fototoestel. Wat meneer daar mee ging doen? Nou, gewoon, vakantiefoto’s maken. Meneer Fotozaak liet een paar mooie, prima kleinbeeldcamera’s zien en gaf zijn mening bij elk exemplaar: deze had dit voordeel en die had dat gebruiksgemak.
Toen hij klaar was vroeg de klant: maar is dat de beste camera die er te krijgen is?
Nee, zei meneer Fotozaak, dat is een Hasselblad. Oke. zei meneer Klant, dan wil ik die hebben.
Nou is een Hasselblad een camera die qua prijs voor weinig mensen is weggelegd. Maar meneer Klant wilde persé de beste camera die hij kon krijgen.
Goed, meneer Fotozaak bestelde de camera bij de importeur (hij had er nooit eerder eentje zelf in handen gehad) en belde meneer Klant toen het toestel was gearriveerd. Die kwam de Hasselblad ophalen. Meneer Klant vroeg meneer Fotozaak om er een filmrolletje in te zetten en vertrok met de camera.
Twee weken later kwam meneer Klant terug. Of meneer Fotozaak het rolletje er uit wilde halen en laten ontwikkelen en afdrukken. Sindsdien kwam meneer Klant elk jaar vóór de vakantie een rolletje in zijn Hasselblad laten zetten en twee weken later het er weer uit laten halen.
Eigenlijk was ik best flink gefrustreerd, dat zo’n figuur zich een Hasselblad kon veroorloven, en ik, als fanatiek hobbyfotograaf, me moest behelpen met een camera uit het Oostblok, omdat ik niet meer kon betalen.
Maar toch waren mijn foto’s mooier, en dat gaf toch een heel mooi gevoel.