Moederdag

Mijn moeder als jonge vrouw

Afscheid De laatste keer dat ik je zag achter dat glas zag ik pas echt die foto van vroeger lag je daar zo sereen zo alleen

Op 4 mei begroeven we onze tante. Ze was kinderloos, maar ze is, zoals ze dat zelf noemde, mijn “kunstmoeder” geweest.
Het was voor het eerst dat ik het woord voerde bij een begrafenis. Toen mijn moeder overleed, kon ik dat niet. Het deed teveel pijn. Niet alleen door haar dood, maar ook door haar leven. Ik zou dingen gezegd hebben die beter ongezegd kunnen blijven, zeker op zo’n moment.
Een moeder, die je eerst alleen voor jezelf hebt, maar dan, als puber, plotseling met negen andere kinderen en een stiefvader moet delen, dat is een groot verschil. De andere kinderen hebben aan haar wel een moeder gehad, ik aan die man geen vader.
Mijn moeder wilde graag een groot gezin. Ze kwam zelf ook uit een gezin van tien kinderen. Daarvan was mijn tante er ook een.

Het overlijden van onze tante heeft, naast emotionele, ook praktische kanten. Het regelen van haar nalatenschap is, door het ontbreken van nakomelingen, gecompliceerd. Neven en nichten treden in de rechten van hun overleden ouders, en dergelijke. Daarvoor wil de notaris allerlei formele gegevens zien, die niet iedereen meer voorhanden heeft. Het trouwboekje van opa en oma is spoorloos.
Een neef en een nicht regelen de formaliteiten, maar zijn afhankelijk van de anderen voor het aanleveren van documenten. Er is een genealogie-website van onze familie, maar die klopt niet helemaal. Ik vond op Genlias de correcte huwelijksgegevens van onze grootouders.
Eenmaal bezig, heb ik de overlijdensakte van mijn vader opgezocht. Zo leerde ik dingen, die ik nooit precies geweten heb. Mijn vader was bouwkundig opzichter. Dat is een stapje hoger op de maatschappelijke ladder dan ik wist. Ik wist dat mijn vader tot timmerman is opgeleid. Dat hij dat vak perfect beheerste is tot op vandaag te zien. Ook wist ik dat hij, naast zijn werk, schriftelijk studeerde om zich verder te ontwikkelen.

Waarom wist ik zijn exacte beroep niet? Hij is jong overleden, hij was bijna 28. Mijn moeder vertelde wel veel over hem, ze heeft hem heel erg gemist. Omdat ik nog te jong was, kon ik niet alles plaatsen. Ik realiseerde me vanmorgen, dat we nooit meer intensief over mijn vader hebben gepraat, nadat ze weer trouwde. Eerst al omdat daar geen gelegenheid meer voor was in dat grote gezin. Ik denk dat later ook ging meespelen dat haar tweede huwelijk heel anders uitpakte dan ze had verwacht, en dat deed teveel pijn.
Hoe verschillend het milieu ook was waaruit mijn beide ouders voortkwamen, dit derde was nog weer heel anders.

Mijn moeder is nu ruim 25 jaar dood. Toen Willem Alexander en Maxima trouwden, werd breed uitgemeten dat dat zo’n mooie datum was: 02-02-2002. Het was ook exact 20 jaar na de dood van mijn moeder, vroeg in de ochtend van haar een-en-zeventigste verjaardag. Ik denk dat ik zometeen nog even naar het kerkhof ga.

Lees ook even het prachtige log van Marijke over haar Moederdag-gevoel.